KEMPEN

Saya bukan nak berkempen politik atau perkauman atau apa-apa yang negative. Saya Cuma nak berkempen supaya kita mencintai saudara kita. Pada fahaman saya saudara ada 2 kategori. Yang pertama saudara seagama tak kira bangsa yang budaya selagi seagama dia adalah saudara kita. Jadi apabila mendengar saudara islam kita teraniaya sepatutnya kita sama-sama merasai sakit penderitaan mereka itu.

Yang kedua saudara yang sama ibu atau bapa atau sama kedua-duanya. Biasanya yang ini lebih dekat dengan kita. Jika kita anak yang sulung sudah tentu ada pengorbanan yang lebih banyak kita lakukan untuk adik-adik kita. Samada menolong mak dan ayah membiayai persekolahan mereka atau pun kita korbankan masa depan kita untuk belajar lebih tinggi supaya kewangan yang terhad dapat disalurkan kepada adik-adik untuk mereka berjaya dan ada sesetengahnya anak sulung akhir hidup ala kadar manakala adik2 hidup senang dan melupakan mereka.

Apapun jika kita sebagai anak sulung bersyukur dan redha saya percaya Allah telah mempersiapkan sesuatu yang jauh lebih baik daripada ingatan adik-adik kepada kita. Saya bukan anak sulung, tetapi sedikit sebanyak saya tahu pengorbanan abang dan kakak untuk adik-adik mereka. Saya golongankan diri saya dalam golongan orang yang lebih bernasib baik. Saya dapat belajar dan bekerja dan mempunyai pendapatan yang Alhamdulillah mencukupi untuk saya penuhi sedikit sebanyak keperluan mak dan bapa dan anak-anak saya.

Jadi kempen saya ialah marilah kita mengingati jasa orang yang telah menabur budi kepada kita sehingga kita dapat hidup lebih baik daripada mereka. Contohnya kakak dan abang saya. Mereka, mahu atau tidak terpaksa menghulurkan bantuan kepada saya kerana mereka terlebih dahulu bekerja dan mempunyai pendapatan. Saya pula apabila terdesak meminta daripada mereka lebih daripada ibu bapa yang telah tua di kampung yang tidak mempunyai pendapatan tetap. Hanya Tuhan yang tahu apakah kesusahan yang mereka hadapi kerana membantu saya. Kakak dan abang juga mempunyai keluarga yang perlu ditanggung. Selain ibu bapa yang telah menyekolahkan saya, saya juga terhutang budi kepada kakak-kakak dan abang-abang yang telah membantu saya di kala susah dan senang saya. Kalau hendak memberi duit kepada anak2 buah yang ramai, tentu lah saya tak mampu tetapi saya cuba peruntukan duit raya yang agak lumayan untuk mereka setiap tahun. Yang lebih besar mendapat lebih banyak.

Walau pun ekonomi rumahtangga akan meleset saya cuba tekadkan niat bahawa saya memberi hanya sekali-sekali bukan selalu. Begitu juga saya ingin berkempen supaya kita menolong saudara2 kita yang memerlukan bantuan terlebih dahulu daripada membiarkan mereka meminta tolong daripada orang lain dengan syarat saudara2 kita ini bukan mengalami kesusahan disebabkan melakukan maksiat. Tapi rasanya jika mereka melakukan kesalahan yang serupa itu pun jika kita boleh menyedarkan mereka dengan pertolongan kita, saya rasa itu lebih baik.

Kempen saya ini lebih kepada sharing opinion bukan untuk orang lain melainkan untuk diri sendiri kerana tiba-tiba saya terpanggil untuk meluahkan isi hati ini apabila mendengar ada saudara islam di dalam kesusahan tetapi tiada saudara2 nya yang datang menghulur bantuan.

Mungkin saya patut masukkan satu lagi golongan iaitu kawan-kawan yang sentiasa ada apabila kita susah. Kadang2 kawan-kawan lebih rapat dengan kita daripada saudara sendiri. Ada yang sebatang kara yang hidup dengan kasih-sayang kawan-kawan. Jadi jangan lah lupakan kawan-kawan kita apabila suatu hari kita hidup di singgahsana kejayaan.