mayysa

Thursday, January 21, 2010

Hari Demi Hari

Ingat tak aku pernah luahkan perasaan seorang ibu bila tengok anak menangis pagi2 tak nak ke rumah baby sitter. Tu anak sulung aku. So, aku dah tukarkan dia kepada baby sitter lain. Fine, dia suka sebab ramai kawan. Yang lama dulu tak ada kawan. Tapi bila dah berkawan-kawan ni macam-macam jadi. Pernah balik dahi benjol sebab berlari terlanggar dinding. Muka luka kena cakar sebab dia suka pelekoh (paksa) baby nak peluk-peluk. Sekarang cucu makcik yang jaga anak aku tu suka pula cakar muka dia. Dah berkali-kali sampaikan parut yang lama tak hilang lagi, datang pula parut baru. Paling teruk hari jumaat lepas. Kat atas hidung, bawah mata dua-dua belah, kat leher. Khabarnya dia orang tak bergaduh, tapi bergurau. Budak tu yang paling rapat dengan dia. Hairannya, dalam banyak-banyak budak yang ada di situ anak aku sorang je yang kena cakar.

Aku tak marahkan budak yang cakar tu atau pun baby sitter tu, sebab aku tau jaga budak-budak bukan mudah sementelah budak yang macam anak aku yang sangat aktif. Tapi anak aku kat rumah orang baik budi pekerti. Dengar cakap dan rajin. Yang aku kesalkan sekarang aku terpaksa cari tempat lain untuk anak aku. Takkan aku nak hantar ke sana lagi. Muka yang bersih dah comot dek parut. So aku nak masukkan dia ke sekolah pula. Sebenarnya aku pun tak mau dia belajar awal2. Takut nanti dia jemu pulak. Tapi sebab aku malas nak cari rumah orang lain aku terpaksa hantar dia ke sekolah.

Minggu depan kelas percubaan seminggu. Kalau tak OK kat kelas seminggu tu, jadi kena lah aku mencari-cari rumah orang lain pulak. Aku tak boleh ambil risiko untuk dia dicederakan lagi. Mak bapa aku pun dah bising-bising suruh cari tempat lain. Susah hati dia orang tengok muka cucu luka-luka.

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home